أسميتها طفلـتى

تلاقت النفوس فى يوم ميلاد
وتجمعت القلوب بعد سنين عذاب
قالها بصدق بعثرنى
وحنان امتلك خوفى
فاثار امان وهدوء فى نفسى
راسلته فى ليلة عشق
وكتبت على اضلاعه احبك
فانتى عشقى
فى ليالى سهروا سويا
دمعات حسرات اهات
لكن الحب انتصر
فصار الحزن ذكريات
نقشت الجرح على ماء والحب نقش على الحجر
اعلم ان ليلتى دافئه فى جوف قلبها
واعلم انها راقصه بين ذراعيها
فعلى جسدها رسمت احلى لوحاتى
من ليالى و رقة وصدق لن توصفه كلماتى
احب ورده فى سكون
احبها بغموض وتحدى بجنون
كل عاشق كل الم حتى الموت داعبه بسكون
لكنه تمسك بوردته ولم يبالى
فقط اخذ طريقه فى دهاليز حديقتها
وفى رونق صفائها
على عبير قلبها استلقى على التاجى
وجاء يحدثنى عن صعاب صارخا يا اماهى
ياهذا فطفلتك لن تكون لغيرك فلا تبالى
لا تقل شكرا سيدتى
ولا تسالها ما العيب
ولا تتالم فهى فى مهد حبك تعلمت الحاء والباء
اقولها يا من رسمتى ملامحى بايام وليالى
فى جوف زمن يحاول ان يهلك ويصر انى يعانى
اقولها وانشرها واتغنى بها واصرخ لها
واحترمها واقاتل الزمن فانا حبيبك المادى
فمادتى هى عشقك وعملتى هى قلبك
وسلعتى هى حبك
فلا تسالين عن زمن اصبح الحب فيه حلم واحاديث طوال
وتبقى القصه معلقه على وريدى وفى صمتى وفى لهيبى
فيوما سيدتى ساطلب من الزمن ان يثور حاملنى الى جنينى
فانتى من اسميتها طفلتى